1931 yılında Ergani’nin Aziziye mahallesinde doğdu. 1948-1949 öğrenim yılında Dicle Köy Enstitüsünden mezun olarak öğretmenliğe başladı.Öğrencilik yıllarında okulda düzenlenen şiir yarışmalarında iyi dereceler aldı. Ülke genelinde açılan şiir yarışmalarında dereceler aldı. !957 yılında Cumhuriyet Gazetesinin açmış olduğu “Yunus Nadi Şiir Armağanı” yarışmasında “Kampana” adlı şiiri mansiyon kazandı. !966 yılında Tercüman gazetesinin açmış olduğu büyük şiir yarışmasın da da “Nuhun Adamı” adlı şiiriyle üçüncülükle mansiyon kazandı. Gazete ve radyolarda muhabirlik de yapan merhum öğretmen, şair Enver Atılgan’ın yayınlamış EKO-CAN ve ATATÜRK adlı iki şiir kitabı vardır.
Aşağıda ödül kazanan iki şiirini okumalarınıza sunuyoruz:
NUHUN ADAMI
Ben karanlıklar içinde
Bahtsız bir ülkenin
Talihsiz çocuğu...
Ben yıllarca çam ağacına hasret
Böğürtlen gölgesinde,
Cılız ve sıska.
Benim ülkemde fabrika bacaları yükselmez
Damlarında taşlar yürür.
Ben kitaplarda okurum muhteşem yaıpaları
Gözlerimi kan bürür.
Ben tekniğin arşa çıkmış çağında
Hâlâ gütmekteyim karasabanı
Ben yirminci asrın içinde,
Medeniyetin dışında
Toprak bir evde yaşayan,
Nuh’un adamı.
Benim ülkemin kuşları da başkadır.
Kanarya, bülbül, saka bulunmaz,
Atmacalar gezer göklerinde,
Bir dalışta yok eder serçeleri,
Niçin, neden sorulmaz?
Gel kardeşim gel, bu secdayı bırak.
Güneşin battığı yere değil, doğduğu yere bak
Bağın çorak, bahçen çorak, tarlan çorak
Bir değişmez iklim ki
Yazın kurak, kışın kurak, baharın kurak.
Söyle daha ne kadar sürecek bu yol?
Hiç gözükmeyecek mi son durak?
İşte kardeşim
Ben çok zamandır bu yarayla inledim
Dedemden aynı türküyü,
Ninemden aynı öyküyü
Yıllar yılı dinledim.
Hep aynı teraneyle geçti mevsimler
Ne kışın sefasını gördüm
Ne baharın vefasını,
Hep aynı dileklerle Tanrı’ya açıldı eller.
Ne yağmurun bereketini gördüm,
Ne karın faydasını.
Ben tekniğin arşa çıkmış çağında
Hâlâ gütmekteyim karasabanı
Ben yirminci asrın içinde,
Medeniyetin dışında
Toprak bir evde yaşayan
Nuhun adamı.
ANİTA
Gözlerime bak Anita
Çilekeş bir insanın gözlerine
Bu gözlerde ne kin ne husumet, ne garaz
Yaklaş anita yaklaş biraz
Bak neler göreceksin
Yüzüme iyi bak.
Bu dudaklarda ne şarap, ne şampanya izi var
Öptükçe dirileceksin
Ah... Anita... ah...
Çıplak bir evde yaşayacaksın
Süslü aynalardan yıldızlı koltuklardan eser yok.
İki çıplak sandalye, bir masa
Fakat inan Anita
Sen olursan
Ne gam kalır, ne tasa.
Bu sazdan kulübe de
Hollywood’un ça-çasını bulamayacaksın
Ama her şeyin üstünde
Aşka inanacaksın